ÇANAKKALE HİKAYELERİ

"SAĞ KOLUMU KAYBETTİM AMA SOL KOLUM VAR"

Seddülbahir ve Conkbayır'ın büyük kahramanlarından
biride, Bombacı Mehmet Çavuş 'tu. Bu kahraman, Anadolu çocuğu ,İngilizlerin siperlerimize fırlattığı, el bombalarını; korkusuzca hemen yakalar, karşı tarafa fırlatır ve zararını kendilerine dokundururdu. İngilizler bunu anlamış olacaklar ki bombaları bir kaç sayı saydıktan sonra fırlatarak, Mehmet Çavuş'un iadesini önlemeye çalışmışlardı. İşte böyle bir bomba, Mehmet Çavuş'un elinde patlayarak; sağ elinin bileğinden kopmasına sebep olmuştu.
Bu yiğit delikanlı; vazife şuuruyla hastahaneden tabur kumandanına yazdığı mektupta şöyle diyordu:

"Sağ kolumu kaybettim zarar yok, sol kolum var; onunla da pekala iş görebilirim. Beni müteessir eden ve yine kıt-a'ma iltihak edip, düşmanla çarpışmama mani olan şey; yaramın henüz kapanmamış olmasıdır. Hastahaneden kurtularak halen; harbe iştirak edemediğim için, beni mazur görünüz. Affedeniz muhterem kumandanım.."



“BENİM GÖZLERİM GÖRECEĞİNİ GÖRDÜ”.
O gün Boğaz tabyaları arasında, en çok iş gören ve en çok hasara uğrayan, Rumeli Mecidiye'si Bataryası oldu. Sabahtan beri muharebenin en şiddetli anlarında dahi, iki sahil arasında, gidip gelmekten çekinmemiş olan; Müstahkem Mevki Komutanı Cevat Paşa, tabyanın feci durumunu haber aldığı zaman, yine motora atlayıp, Çimenlik İskele'sinden karşı sahile hareket etti.
Cephaneliği berhava olan tabyanın durumu hazindi. İstihkam yıkıntıları arasında dolaşmakta olduğu sırada, bir ağacın altına uzanmış olan bir askerin hali dikkatini çekti ve yanına gidip“ Ne var evlat ?” diye sordu.? Nefer hemen yerinden fırlayıp, esas duruş vaziyeti aldı. Çünkü sesi tanımıştı. Ama gözleri başka tarafa bakıyordu.“ Gözlerine bir şey mi oldu oğlum?” O zaman nefer tok sesiyle “ Üzülmeyin efendim” diye cevap verdi. “ Benim gözlerim göreceğini gördü”
(Evet düşman gemilerine tam isabet kaydedilmiş ve “Ocean” destroyeri hareket edemez hale getirilmişti.) Cevat Paşa sessiz sessiz ağlıyordu.

ÇANAKKALE BÖYLE İMAN ABİDESİ KAHRAMANLARLA GEÇİLMEZ OLDU...
Savaş sonrası, gerçek bir kahramanın yüce davranışı: Zaferle biten o büyük Çanakkale savaşının ardından herkes memleketine döner. Normal hayat başlar ve Askerlikten yeni dönenlerden bir delikanlı hanımıyla beraber çarşıya çıkarlar.

Fakat delikanlı, çarşıdaki kadınlara oranla erkek yok denecek kadar az olduğunu görür ve hanımına dönerek, hanım! biz ayrılalım gideceğimiz yere ben önceden varayım sen daha sonra gelirsin der.

Ayrılılar, çünkü savaşa giden asker hanımlarının % 90 'ı dul kalmıştı. İnce düşünceli o kahraman yiğit, şehadet şerbetini içen (belki tanımıyordu ama) diğer arkadaşlarının hanımları olduğunu çok iyi biliyordu. Olurki! onların üzülmelerine sebebiyet vermekten ve üzerinde haklarının kalabileceği düşüncesiyle, öyle; asil bir davranışı kendinde zorunlulu hissetmiştir.
Hepsinden Allah razı olsun. AMİN.
Basından: Çanakkale Hikayeleri

GERİYE DÖNMEYİ HİÇ DÜŞÜNMEDİLER !!!... SİZ EVET SİZ !!... "ONLARI" (CENNET MEKANLARI) HİÇ ANDINIZ MI ?? ZİYARET ETMEYİ DÜŞÜNDÜNÜZ'MÜ ???

VE! BİR FATİHA OKUDUNUZMU?